Godt Nytt År folkens.

Vi feira bursdagen til Jesus med å ete Pizza på en liten utestad i Bequie. Deretter drog vi heim i båten og bada litt og so åpna vi pakka. Då fam. Grytten var på besøk, hadde dei med seg mykje spennande, derav kvar sin pakke og julebrus og pepperkaker. For ikkje å snakke om fenalår som vi åt mykje av på julaftan. Stor stas.

Framover no so går ferda videre sørover. Vi har hørt rykter om at en skokk med brødre har tenkt å beøske oss på Trinidad i februar og vi gler oss stort!!!!

Stian og Steffen er på land og kjøpe litt mat til turen idag. Vi letta vel anker litt seinere ut på dagen og retta kursen mot Tobaco Keys. Eg trur vi skal ankre opp ved øya Canuan, like før Tobago Cays, som er verdens flottaste dykkerplass har vi hørt. Blir spennande å bade sammen med skilpadder og fargerike fisker. Vi skal ta masse fine bilder:)

God romjul og ha eit Velsigna godt nytt år!

Stor juleklem frå alle vi savna og ikkje savna frå Steffen, Stian, Elia og Reidun:)

English version:

We celebrated Jesus' birthday by eating pizza at a small place Bequie. After that we went home to our boat and did some bathing and then we opened our chistmas gifts. When the Grytten family was visiting, they brought lots of cool stuff. Even som good ol' norwegian christmas soda and gingerbreads. Even some traditional norwegian cured leg of mutton. Great fun!

We think we'll be heading south. Rumor says a bunch of brothers are coming to visit us in Trinidad i February. We are looking forward to seeing them!

Stian and Steffen are ashore to buy food for our trip today. I guess we'll hoist our anchor later today and head for Tobaco Keys. I think we'll drop the anchor by the island Canuan, right before Tobago Keys. We have heard it is the world's greates diving site. It's gonna be very exciting to dive with turtles and colorful fishes. We will take a lot of cool pictures :)

Merry christmas and a happy blessed new year!

Big hugs to all the people we miss, from Steffen, Stian, Elia and Reidun :)

Snart julaftan

jul her? nei. ikkje endå. kanskje imorgo eller dagen etterpå? trur ikkje at der kjem snø denne jula. det skulle verkeleg tatt seg ut om det skulle begynne å snø her i karibien. nei det er godt og varmt her. vi kosar oss og badar mykje.

Vi var norkre dagar på øya st.Lucia før vi forflytta oss hit til Bequie, her vi skal feire jul ilag med mange skadinaviske seilarar. Vi venta på Rosea, fam Misund Larsen frå Ålesund, som kom med ARC over atlanteren. Då dei mista vind og mangla diesel, vart dei liggande og vente nokre dagar der ute. Tilslutt sette dei kursen mot Bequie då dei ikkje rakk avslutninga til ARC likevel. so då letta vi anker i går og gjekk rake vegen ned vi også. Stoppa halvegs og ankra opp i ei bukt utafor øya st.Vincent. Sov, våkna, tøffa båten nærare land, slapp ned ankeret igjen, svømte iland, henta kokosnøtter, drog opp ankeret og seilte vidare nedover mot neste øy. Kokosnøtt smakte ikkje så fælt som eg trudde. det var faktisk heilt ok å drikke kokosnøttdrikka. Men ditta kvite kjøtt- lignande styret, smakte igrunn det samme som vanlige hasselnøtter. Gratis kokkosnøtter er veldig gode, så Stian kjem til å sanke inn mange slike heretter;)

Ellers har ikkje Elia det så godt. Han har det tydeleg veldig låkt når han tissar, og eg har ein mistanke om at det kan vere urinveisinfeksjon. Han har ikkje fått feber endå, men trampar og krymper seg når han må tisse. Ikkje kjekt. Heldigvis drikk han Cranberry juicen som eg fekk tak i, så eg håpar det rettar seg etterkvart.

No har vi ankra opp inne ved Bequie og her ligg mange båtar oppankra! sikkert 80 allereie, og fleire kjem fram til julaftan. Det bruka å vere slik skandinavisk julefeiring her kvart år. Rosea kom også tøffande istad. Stian hadde lova å komme ut med litt diesel til dei, men så var han på immigrasjonskontoret og sjekka inn, så Elia og eg praia en sånn infødt og so suste vi avgårde ut med diesel til dei. Det var artig! Vi sveva på bølgene, stor kontrast til den farta vi er vand med ombord i Good Mood seilbåten. Elia kneip seg fast og eg hylte då vi hoppa på bårene. Eg forta meg å sjå på Elia og lata som om det var for han eg hylte, men innerst inne hadde eg det ustyrteleg morosamt;)

Vi gler oss med Rosea som har fullført si atlanterhavskryssing! Dei har allereie invitert Elia og meg på julepynt laging, noko som passar flott, då vi ikkje har hengt opp noko julepynt endå. Ellers var vi ein svipp bortom dei istad, og Elia var veldig glad for å få sjå andre unga og leika seg ilag med dei.

vi får sjå om eg klarar å finne nett der eg kan få sendt nokre bilder frå turen hit ut på heimesida. reidun.

posisjon kl 02.38 UTC:
13.00.382N
61.14.476W

Endeleg framme!

Vi klarte det! Land ohoi.
No ser vi øya St. Lucia og er ca en halvtime frå Rodney Bay der vi skal ankre opp.
Dette har vore ein fantastisk overfart. Vi gler oss over at det har gått så bra, og ser fram til hærleg juleferie i Karibien. Aller mest gler eg meg til å kjøpe meg ein stooor softis med sjokoladetrekk på! Eg reknar med at det blir eindel festivitas og coladrikking framover, skravle med andre langturseglarar og høre korleis dei har hatt det på overfarten.

Ellers så skal vi sjølvsagt leite etter ein internettkafe og få lagt inn bilder frå Atlanterhavskryssinga vår. oi det blir mykje fiskebilder til deg det, pappa:)

Lokal tid med oss er no 04.21. Eg reknar med at det er 5 timar forskjell frå heime i Norge.

So far, so good, ombord i Good Mood.

Snart framme!

I natt regna det heilt vanvitti!! I 4-5 tima styrta det ned og uansett kor vi prøvde å svinge vekk frå den kraftige byga, så såg det ut som om den forfulgte oss. Vi satt halvegs ute og inne og følgde med på radaren om der var båtar i nærheita. Lite vind, så vi gjekk for motor heile natta. Igår fekk vi melding frå Las Primas jentene om posisjonen deira og Stian og Steffen vart konkurransesjuk og fekk igong motoren med ein gong. Det viser seg at dei ligg ganske likt med oss, berre litt nord for oss. Ikkje snakk om at dei skal først til land. Vi vil først i mål koste kva det koste vil. Det faktum at dei har tatt oss igjen med 1,5 dagar (fordi vi tjuvstarta) spelar ingen rolle. vi må først til land;)

Nytt Elia ord: brrr = kaldt. korleis han har lært det er ei gåte, for her er alt anna en kaldt. Her eg sit inne i båten er det 30 grader og ute er det endå meir slik som sola steike. Kanskje kan pingvin boka få skulda for å lære han ordet? Vi har ei bok om en pingvin som frys slik at han bygger seg ein båt og seglar frå sydpolen og til varmare strøk. Kvar gong vi ser at pingvinen frys og eg les at der er kaldt, så gjer Elia tegnspråk for kaldt og han sei brrr. Pingvin boka var forresten ei av Stian sine favorittbøker frå då han var liten. Anar eg ein liten link her -Stian og Pingvinen? Har ein mistanke kvar den gryande draumen etter varmare land har sitt opphav.

Ellers laga vi flott fiskemiddag igår. Poteter og kvitsaus og steikt fisk..... æsj. den smaka heilt forferdeleg. Gåen etter 4 dagar i kjøleslap. uhørt. det vart istaden fiskebolla i kvitsaus til middag.
Og før vi fikk melding frå Las Primas hadde vi sånn sein fart at eg kunne bade litt. Mista sjølvsagt shampoo flaska og det var no ikkje så big deal, men det er no skøy å øve seg på å fiske opp igjen ting i litt tullete sjø, så vi hadde oss ein liten shampoo over bord øvelse. Denne gongen var vi flinkare å få inn fiskesnøra og tau og slikt som hang etter båten, så vi slapp propellvase reprise.

Posisjonen vår klokka 13.20 GMT:
14.12.154N
59.01.617W

No har vi stoppa motoren då det kom vind bakfrå igjen og vi seglar med forseil, 4,5 knops fart. Vi gler oss til vi er framme snart og får treffe igjen venna og springe på bakken.
reidun

21. døgnet på sjøen

Jippi jippi. Igår seilte vi 130 nautiske mil på ett døgn. og det er fortere enn 100 som vi beregna at vi skulle seile. Så no er det kanskje berre 3 dagar igjen. Sprøtt. Det er ingenting mot det vi nettopp har seila. Vi har forresten ikkje sett ein einaste seilbåt på tre dagar. Sist vi såg ein seilbåt, kom vi så nær at vi kunne sjå og vinke til kvarandre. Det var han sprø amerikaneren som seilte åleine! Vi snakka sikkert en time på vhf då vi seila side ved side lenge. Selfølgeleg var det eg som skravla. Han skulle til Barbados og eit lite augenblink var vi frista å gå dit vi også. Ein dag fortare framme en St. Lucia. I og med at der er så mange ARC deltakarar på St.Lucia, så er det veldig mykje dei som dominerar området på øya sa mannen. Vi har no avtalt å møte mange av desse ARC folka, så vi dreg direkte dit likevel, skal vel klare å finne en liten ankerplass til oss også.
Klokka er 04.51 og dette skal ikkje bli ei ny natt skildring. Den har dåkke allereie lest, og det er det samme som skjer stort sett kvar dag no. Vi har ganske jamn og mykje vind bakfrå, så det blir mykje av slingring og rulling. Ej skulle for en gong skuld steike meg eit speilegg igår. Triste saker. Fatet seilte elegant ned av benken og havna oppned. Splæsj. Egg og brødskiver blanda seg med plommen som rann utover dørlen. Nydeleg. Stian flira, men var rask å tørke av seg smilet då han såg kor sur eg blei. Han flira fordi han nettopp hadde gjort samme fadesa, berre at då havna egget bak ovnen og han måtte skylle av masse gamle middagsresta før han kunne ete det. Når vi likevel snakka om mat så kan eg skrive at eg prøvde å lage krydderkake her en dag. Eg hadde ikkje kardemomme, men der stod at eg berre kunne bruke kanel. Som lest som gjort. Desverre vart det meir kanelkake enn krydderkake, men med litt melis glasur på toppen så vart den ikkje så værst. Elia likte den veldig godt;)

Ellers gjorde eg noko igår som eg ikkje trudde at eg kom til å gjere. Som skreve før, så er Stian veldig aktiv. Før vi drog frå kanariøyane, kjøpte han og Steffen ei trekanta kryssfinerplate. Denne hadde dei mykje moro med å stå på etter båten og liksom surfe. Så knakk plata og det gjekk ikkje an å stå på den. Så Stian bora to høl, festa tau frå plata til båten og la seg halvegs oppå plata. Denne gongen kunne han styre plata med hendene og det gjekk både nedover og bortover i full fart. Under sjøen i ei forrykande fart og so rett opp igjen. Her gjeld det å halde seg godt fast. Plata blir forresten brukt som fiskebenk når vi får fisk som skal filiterast.

Uansett, det er for vanskeleg å halde seg fast og bade etter båten når vi har så stor fart, så det nyaste Stian og Steffen har gjort på siste dagane, er å feste seg i klatreselen framme på båten og henge ned i sjøen med føttene. Då eg skulle få prøve dette var eg temmeleg skeptisk, men følelsen av å sitte i lause lufta frammom båten er spennande. Eg forstod nøyaktig kva Steffen meinte då han sa at han følte at båten skulle til å ete han opp. Ein er akkurat som gulerota på fiskestanga frammom hesten. Det var heilt sprøtt å bli duppa ned i sjøen, i 6 knops fart, og heist opp og ned med shortsen full i sjø. Artig Artig:)

Litt trist nyheit er at watermakeren har svikta sånn halvegs. Den er heilt snål. Når vi startar watermakeren for å lage vatn, kjem der berre saltvatn ut. Ikkje før den har gått en time. Då kjem der sakte men sikkert heilt reint og drikkande fersk vatn. Kjedlig at den ikkje fungerar slik den skal. I tilfelle noko slikt skulle hende, så har vi alltid ein av dei to vatn tankane full med fersk vatn. Så vi har det fint og klarar oss bra til vi kjem iland, men vi må ha ferskvatn før eller seinare uansett, så Stian er i gang å prøvar å finne feilen allereide.

posisjonen vår klokka 17.00 GMT
14.22N
55.06W

PS: dei har bestilt pizza ombord her, men det rullar sånn at eg trur eg blir berre sur av å kjempe med matlaging no, så det kan hende at vi endar opp med spagetti og kjøttdeig. Uansett ikkje noko dårleg alternativ.
PS 2: Tusen takk for alle meldingane til satelittelefonen. Vanskleg å tru at det er snart jul heime. Vi har ikkje jul her. og kjem aldir til å få det heller. det er berre sommer heile året rundt. men det kan vel vere like greit. vi slepp slaps og julenissa og gavestress;)

snakkast, reidun

Reidun si nattevakt

Eg gruar meg. Klokka er 04.22 og vi har hatt vaktskifte. Steffen har gått og lagt seg, medan eg sit igjen her ute, mutters åleine. Nesten åleine. Den kjekke månen som lyser so fint på himmelen, har tenkt å svikte meg snart. Det samme skjedde forrige natt. Typisk. Og det er dette eg gruar meg til, det kjem til å bli bekmørkt. Fullstendig ravnsvart, og umuleg å sjå forskjell uti horisonten mellom hav og himmel. Dei andre båtane som ferdast ut på havet , er forholdsvis enkle å sjå når dei har på lanterner. Nei, det er ikkje båtane eg er mest bekymra for. Eg likar ikkje desse plutselege, mørke skyene som har med seg ein kraftig vind og veldig mykje regn. Squalls heiter dei vist. Dei kjem brått, hærjar vilt og etterlet seg kaos. Vist ein er virkeleg treig å reagere og alle seil er ute, ja då kan ein risikere at ein står igjen med filler.Vi har ikkje opplevd så mange slike squalls, einaste gongen var då vi hadde sånt ett dritvær med masse regn og vind og stor sjø. Då gikk det greit, for vi hadde så lite seil ute uansett.

Eg er ikkje redd. Kanskje engsteleg, men ikkje redd. Eg har vore sint, sur, glad, letta, søvnig, varm, kald, overaska, spent og klissvåt på vaktene mine. Av og til har eg eit temperament som ikkje lignar grisen, så største utfordringa mi her ombord, er å halde det i sjakk. Stian har ikkje kasta meg på sjøen endå, men eg trur han har hatt lyst fleire gonga. Båten er så liten og dagane blir grusom vist ikkje eg er snar å be om unnskyld etter ei eller anna fadese. Det kan vere så liten bagatell som til dømes seilføring. Når vi seglar slik som no, medvindsseglas, blir det veldig mykje vugging hit og dit. Vist ein skal lage mat, så havnar den mange gongar i golvet. Pannekakerøre, sukker, melk, frokostblanding, brød eller syltetøy, er noko av det som har tatt seg ein svipptur på golvet i båten. Så av og til kan det vere fristande å spør fint om vi ikkje kan endre kursen litt og seile til dømes nordover slik at vi ligg skikkeleg skeivt til eine sida istaden for den rullinga. Stian har prøvd å forklare meg 4 gonga no, at det er veldig lite lurt og det vil ta mykje lenger tid før vi er framme. Æsj. Sånt blir det dårleg stemning av. Eg blir so dritlei gynginga. Og då går eg å furtar ei lita stond, til eg innser at det er berre utriveleg.

Der stakk månen av. Han hadde andre gjeremål på hi sida av kloden, så han måtte berre stikke sa han. Her er mørkt. Iallefall når eg sitt å skriblar på pc'en. Mista fulllstendig nattesynet av lyset frå dataskjermen. Av og til bikkar eg ned skjermen og ser etter båtar. Eg ser ein båt langt der framme. Usikker på om han kjem imot eller reise frå oss. Eg får følge med. Ingen mørke og truande skyer heldigvis. Her en dag overhørte eg ein samtale på vhf'en mellom to båtar. Eg fekk berre med meg kva den eine sa, fordi den andre låg utanfor rekkevidde frå båten vår. Han som prata var engelsk og seilte åleine i båten sin. Han søv faktisk en halvtime om gongen. Ei natt var han så sliten at han hadde forsove seg. Han våkna etter 4 timar! Jøye meg. Skal ikkje klage på 4 timers nattevakta mi heretter. Mannen hørtes gla og fornøgd ut. Han hørtes verkeleg ut som han trivdes på store havet mutters åleine. Klin tullete fyren. Han sa at det gjekk greit å seile åleine her fordi han har radar og AIS og alarmar og slikt som vekte han vist båtar kom på kollisjonskurs i forhold til båten hans. Det var verre å segle frå Canada og til Island og slik sa han. Då var det ikkje så godt å få med seg kvar isfjella stod. Nei fysj og fy. Takke meg til å sitte her ute, 26 grader, shorts og t-skjorte. Vist Stian nokken gong skal reise nordover mot kaldare strøk, ja då blir eg igjen heime i Norge. Då skulla ej jammen blitt verkeleg redd. Isfjell som flytar på seg og dukkar opp der det passar dei best. Aldri i livet.

Pause. No såg eg to båtar. Kult. Då er eg ikkje mutters åleine. Ein anna ting eg tenke mykje på her ute i mørket er kvalane. Tenk om der skulle ligge ein kval på størresle med ett hus frammom oss og søv! Han høyrer ikkje den stille seglbåten som susar fram med ei fart på 6 knop. Ingen fare sei Stian. Ikkje nokke problem å kræsje med ein kval. For det første so har Stian sett kor tjukt båtskroget vårt er, og det tøle en hadt støyt før det gjeng høl. Dessutan er kvalen mjuk, ikkje hard og kvass som ett skjær. Og vist det skulle no gå høl, so trur han at han kan fikse det med å lappe med presening (reserveseil) rundt båten. For det har han lest en plass at nokken andre har gjort. Jaja, kval eller ikkje kval. Dinna turen her hadde aldri vore gjennomførbar vist ikkje eg stola på Stian so mykje som eg gjer. Han veit mykje, har peiling på det meste og klare å fikse kva det enn skulle vere. Men skyte på blink, der er eg mykje bedre enn han:) Dessutan har eg tung motorsykkellappen. Han har berre lett lappen;) Og så les eg fortare en Stian.. Ha.

Ny pause. Elia kom opp en tur. Han er våken og kjem for å få finne mamma som mangla i senga. Han er veldig fasinert over stjernene. Han kryp opp på fanget, dreg ned glidelåsen på den tynne flisjakka mi og vil gøyme seg innom jakka. Gutten har blitt så stor at det er bære så vidt eg får igjen jakka der han ligg krølla som en ball, kikar på stjernene, peikar og vinkar. Eg vil ikkje ha han her oppe når det er så gyngete, så eg ber han ned i senga og sei at han får ligge og søve ilag med pappa. Med pappa bak seg og bamsen i armane, smile han fornøgd og legg seg til ro.

Vakta mi er snart over no. Den gjekk veldig fort når eg hadde noko å gjere på. Eg prøvde å løyse litt sudoku istad, men måtte gi opp når eg held på å søvne.

Rart at vi har vore 18 døgn på sjøen. Det har gått fort. Og vi er fortsatt venna. Ikkje dårleg. Mange spør meg korleis det er å segle ilag med berre gutta. Tja, ikkje fritt for at eg er litt sjalu på Steffen av og til, det skal eg innrømme. Han og Stian har det veldig kjekt ilag med å teste kvarandre på trening og bading. Kven som er best og sterkast og mest uthaldande. Dei har til dømes vore veldig aktiv i sjøen i to dagar no. Dei heng seg bak på båten og testar kor langt dei klare å «klatre» under vatn framover på båten. Stian klarte å komme seg framom kjølen og tilbake. - for en fisk han er, høyrde eg Steffen rope. Det er ikkje enkelt å halde seg fast når vi samtidig seglar med 3 knops fart. Når det gjeld slike ting så er eg vel meir takknemleg enn misunneleg. Stian har så mykje energi i kroppen, at det er utruleg bra at han har en kompis som han kan trene og bli sliten ilag med. Ellers er det igrunn ok å bo i lag med guttane. Dei held humøret oppe og småertar slik som grytastrandingar ellers pleie å gjere. Det hadde no vore kjekt med ei jente her. Då hadde eg kanskje fått nokken til å vere enig med meg også av og til;)


No har Elia komt opp igjen til meg. Han vil ikkje vere nede og er trøtt og lei seg. Eg lagar til seng i cockpiten og så får han vere her ilag med meg likevel. Det har dessutan begynt å lysne no. Vi har 18 knop vind bak frå pluss at vi seglar med 6-7 knop. Eg ser at det er høge bårer bak oss. Kanksje 1,5 meter. Då blir det ikkje fisking og bading idag. Bading fordi det er for stor sjø og fisking fordi vi fikk en stor dorado igår kveld. Den største til no. Det hadde akkurat begynt å mørkne då han beit på. Han kjempa som bærre juling. Steffen hadde trena tidlegare på dagen og klarte nesten ikkje å halde fiskestanga. Stian stod klar med kleppen og vart så ivrig at han held på å dette på sjøen av heile greia. Steffen treiv tak i foten til Stian med eine handa og prøvde å halde fiskestanga med andre handa. For ett styr. Men no blir det fisk til frokost, middag og kvelds i mange dagar framover. Jippi sei eg. Eg er einaste ombord her som er glad for det. Guttane likar å fiske, men synast ikkje så mykje om å ete fisk i mange dagar.

Oi no fikk eg melding på satelittelefonen om at nokon håpar der kjem et lite reisebrev snart. Lite og lite fru blom. Jaja.. det blei ikkje så reint lita helsing ditta då men.

No har det lysna og vakta mi var over for 20 minutt sida. Elia søv. Og der kom faktisk trøtte Stian. Då skal eg bære sende en mail og so kan eg gå å legge meg. Denne vakta gjekk fint.

14.33 N og 49.21 W er posisjonen no klokka 09.25 GMT. JIPPI vi er snart framme folkens. Berre 676 nautiske mil igjen. Det burde oss klare på 6 dagar sei Stian. Vi for sjå. Arti arti:)

reidun

Livstegn frå Good Mood!

Snakka akkurat med han Stian på telefon. Han ringte bere for å prate litt. Dei hadde hatt ein av dei finaste dagane sine på kryssinga si i dag. Flatt hav og 4-5 knop. Til og med Elia hadde bada i sjøen i dag. Sikkert kjekt når temperaturen låg på 27 grader. Fisken nappa visst jamnt og trutt også.

Forstod det slik at dei hadde feira at dei hadde berre 1000 nautiske mil att av seilinga i dag. I følge han Stian var det likevel ikkje så nøye kor langt det var att, for i dag hadde det visst vore rein koseseilas. Han trudde at dei hadde mindre enn ti dagar att no.

Onkel Anders

14. døgn

Idag synte sola seg igjen. Hærleg! For to dagar sidan, blåste det opp til kvelden og sidan har det blese mykje heilt til no. Igår regna det og gynga att og fram og vi surfa på kjempedigre bårer. eller iallefall føltes dei kjempedigre ut. - 3-4 meter høge sei Stian at dei var. Når vi får vinden sånn rett bakfrå, då blir det mykje gynging og surfing. Vi ser at dei andre he begynt og hale innpå oss. Inatt prata eg med ein anna seilbåt som ville forbi oss. Det er ikkje bære å sette på blinklyset... han spurde etter farta og kursen og så sa han at vi måtte følge med kvarandre.. i fleire timar låg han bakom og lurte, og i og med at det var vindroret vårt som styrte båten, så slentra vi både hit og dit. såg sikkert litt rart ut. så eg tenkte at eg kunne prøve å handstyre båten når eg kom på vakt i 4 tida. trøste og bære meg. det er jammen ikkje enkelt å styre båten når himmel og hav er i bevegelse og ein har bære kompasset og styre etter. nei det gjekk så gale at han la tvert om kursen og styrte vekk frå oss. Han kom seg no trygt forbi etterkvart, med god avstand til oss.
Nede i sovelugaren låg Elia og Stian hulter til bulter og prøvde å søve. Steffen sa idag at han følte han hadde vør på fotballkamp i heile natt, han vart rett og slett mørbanka der framme i forpiggen. Vinden har løya litt no og vi håper at dønningane blir litt mindre etterkvart.

Når det er slik tullsjø, så brukar vi alltid redningsvest og sikkerheitsline som vi bind oss fast til båten med. Dette er særleg viktig om natta, fordi dei som har frivakt skal få søve i vissheit om at ingen dett på sjøen der ute.

Igår hadde vi skikkeleg innedag. Det regna og blåste og var veldig utriveleg ute. då las vi bøker og hoppa i senga og åt boksemat til middag. Så idag har vi vore ute og sola oss, eg laga kokt Wahoo med poteter og bacon, og guttane har faktisk bada i sjøen. Litt dønningar endå, men vi susar framover med forseil, mot solnedgangen og Karibien.

reidun, fredag 5 desember klokka 20.00.

posisjonen i skrivande stund er:
16.06 N
40.19 W

Hilsen fra grytastrandingane på Las Palmastur 12. til 19.nov.2008.

Etter noen måneders "hemmelige" forberedelser, forlot vi endelig fedrelandet til fordel for sol, varme og Good Mood, som lå ankret oppi Las Palmas sin fantastiske marina.

Vi bodde på hotel Pujol, på den smaleste delen av byen, absolutt å anbefale forresten,en finkombinasjon hvis en vil ha både by og badeferie.Vi hadde klarert medReidun og Stian på forhånd om vi kunne få komme nedover, dette bleholdt hemmelig, fordi vi ville overraske Steffen.Å det klarte vi! Han ble tatt på senga ja! Kjempeartig!
I løpet av ei kort uke fikk vi mange fine stunder sammen.Vi fikk hilst på mannskapet på noen av de andre norske båtene som lå der, vi fikk spist lunsjer og middager sammen. Perny, Atle og jeg fikk være i lag med Reidun og Elia en hel dag på Sight-Seeingbuss rundt omkring i LasPalmas sine gater og bydeler, mens Steffen og Stian tok med seg OleMathias på dykking utenfor den lange Canterasstranden, der det ligger noen rev som verner stranda mot de værste dønningene.Toppers for alle!
På søndagen var det store festligheter nede i marinaen, der noen av de påmeldte til ARC seilaset gikk i parade med musikk, fyrverkeri og konkuranser. En flott opplevelse der vi fikk et lite innblikk i hvor stort dette seilermiljøet egentlig er.
Mandag var Stian og Steffen opptatte med kurs, Reidun hadde vært tidligere. Vi turistene reiste nedtil Tourodalen v/Puerto Rico for å besiktige huset vi har leid til neste høst.
Tirsdag var vi så heldige å få "låne " Elia, slik at mammaen, pappaen og Steffen kunne være litt for seg sjølv og få proviantert til turen over Atlanteren og Caribien. Han er en ordentlig gromgutt, han Elia -veldig opptatt av ting rundt seg, elsker å springe og storkoste seg i vannet og i sanden, og ble sittende nesten en time å se på ei gravemaskin som jobbet på stranda.

Avskjedsmiddagen tok vi på en italiensk resturant v/strandpromenaden. På ei lita uke fikk vi oppleve tre friske, spreke ungdommer i båten Good Mood, som lever ut sine drømmer. Vi er imponerte over hvilke kunnskaper og erfaringer de allerede sitter inne med, måten de har forberedt seg på både psykisk og fysisk, hjelpemidlene de har innstalert og ikke minst lært seg å bruke. Problemene som de har hatt så langt har de løst på en flott måte og vennskapet og tilliten de har til hverandre, står det stor respekt av.

Tusen takk for at vi fikk være hos dere denne uka - det var virkeligen opplevelse for sjel og sinn. Vi er så gla i dere og ønsker dere alt godt på turen videre. Vi legger ut en del av bildene fra turen som et minne om disse dagene.

Klemmer fra Perny, Ole Mathias, Atle og Else Karin

10ande døgnet på sjøen!! Wow.

18.52N
32.16W klokka 17.00

Idag har vi tatt det litt roleg. varierande vind, men vi seila godt av og til. Elia heiv ut ett pynteband til gardinane i båten og det var vel egentlig berre å fare videre og gi katten i tøystykke, men vi snudde. Det resulterte i jibb, fiskesnøre i propellen og full stopp ute i atlanterhavet. Litt sure miner når det dyre fiskesnøret til Steffen vart kutta av, men heldigvis hadde ikkje vobblerane slete seg. Stian jobba iherdig med å få laust vasen rundt kjølen og propellaksling.

Steffen kom med ei god og ei dårleg nyheit ista; den dårlige: vi har seilt berre 97 nautiske mil idag (vilket betyr at atlanterhavskryssinga vil ta 27 daga med denne farta.....) og den gode: det er flott vær her ute;) Sol, 25 grader i kjølen og vind. Vi går som sagt berre i bikini, shorts og bleie.

Ellers hadde vi fest middag igår. Vi feira at bror min he forlova seg med verdens beste jente! og at vi har seilt 1000 nautiske mil. Spagetti og kjøttdeig!! namnam

Elia ord:
han driv å spara på ord bruken sin. Alle heiter mamma. Av og til pappa, men Steffen er så vanskeleg at han sei berre mamma, til Steffens store fortvilelse.
en, TO, tre.....då sei han ordet to
too = STOR ...feks too (fisk)
to to = tom, altså matfatet er tomt eller juicen er tom

reidun