Norway - Noreg - Någge!

SNØ! Elia storkosar seg i den litt skumle snøtunnellen.

Det er rart å vere tilbake til gamlelandet. For dei som lurer på om vi har frose i hel, så har vi ikkje det, endå. Det er deilig å trekke inn kald frisk luft, og kjenne korleis det frys til i nasen:) Det er flott å få vere ilag med familie og vennar, særleg no når mange er heime i jula. Det var veldig kjekt å få treffe blant anna nye tanteungen min som vart fødd då vi kryssa atlanteren. Ho var ikkje beibi lenger, men ei lita jente på 1 år. Elia har fått leike masse med onklane sine, blitt kjend med søskenbarna og fornya vennskapet med besteforeldre. Han har verkeleg fått fart på språket sitt, ettersom alle pratar norsk her:) Ikkje like enkelt for alle å forstå, men det går stort sett i å fortelle ei fiskehistorie, eller leite fram en usynleg gekko. Når vi skulle ut og leike i snøen her en dag, så hadde han med seg ei spade. Han skulle ut og grave etter krabber!!



Feltvogna var ikkje så enkel å få liv i, då clutshen hadde hengt seg heilt fast, men etter endel hamring vart det stell på "gamlebilen" som Elia seier. Den er ikkje den aller beste vinterbilen, men med firhjulstrekk innkobla og bilen i lavgir, så kjem den seg fram stortsett overalt:) ned i fjøra og opp på fjellet. Elia og Stian har headsett, så dei høyrer kvarandre over støyen, når feltvogna er på vei til feks julemiddag på Hildre i 65 km i timen. Bråkebil og hompetitten vogn, men greit framkomstmiddel når vi ikkje har noko anna.

Grytastranda vs Hildre
Kvar skal vi bo? Då vi kom hit til Norge, flytta vi inn på Hildre, men har etterkvart innsett at det vert enklare å bo på Grytastranda, der alle store hobbyane til Stian er stasjonert. Trailsykkelen har allereide fått lufta seg og det var ikkje lenge før Stian hadde seg ein 20 minutts paraglidertur. Det er også ein stor fordel at vi kan få legge Elia på eget soverom fortast muleg, så han ikkje føler seg utskvisa av lillebror/søster når den tid kjem. Kjelleren heime med Stian sine foreldre er godt egna til familie på 4.

KJEM DET MEIR REISEBREV?
Niks, for i skrivande stund er vi ikkje på noko reise anna enn livets reise, og det er vel ikkje like spennande for alle å følge med på. MEN vi skal ut igjen, og då kjem vi til å fortsette der vi slapp, med nyhende frå alle dei spennande plassane vi skal seile vidare til. Dette blir ikkje før om ett år og det blir kanskje litt lenge å vente. Så her kjem ein beskjed til dei ivrigaste bloggerane våre, (mamma og svigermor) vi kjem til å legge ut små filmsnuttar frå langturseilasen vår so langt. Skal prøve å få til videosnutt 1 gong i mnd eller liknande. Kanskje der kjem ei lita oppdatering når vi 3 etterkvart blir til 4?:)

So long
Elia, Stian og Reidun.

SMS mottatt frå Japan

Då e oss i japan å set på bussen til hotellet. Alt e bære bra, bortsett frå at ej e litt forkjøla og litt snørete. Sikkert samme sjukå som elia he hatt siste dagane. Stian

Et klipp frå NZ

Whangarei, New Zealand

No er det berre to dagar igjen til vi reiser med fly til Norge! Idag har vi pakka bagasje, stua ned alt som var ute på dekk og gitt vekk mat som ikkje skal ligge her til innsekta. I morgon (mandag) skal vi flytte båten til pilemoorings (der den skal lagrast ett år). Deretter er det berre å vente på tirsdag, då vi skal ta buss til Auckland og Watermelon! Vi skal få overnatte med dei siste natta, før vi dreg til flyplassen og flyg heimover mot kaldare strøk.

Opportune overraska oss med å ta turen innom New Zealand, før dei dreg vidare til Australia i januar. Dei ligg no ved sida av oss og er ikkje lite missunnelege på oss som skal heim. -At dåkker vil dåkker så vondt, sei Rune, -hejm til sludd, kulde og regnvær på sunnmøre, nej takke mei til... De e nu mye bedre hær i varmen!! HåHå... han veit ikkje kva vi skal heim til han, han skjønna kanskje ikkje bredden av det å verkeleg ha det så låkt på havet, at ein ønskar seg milevis derifrå. Det blir godt med ei pause, der vi kan fordøye alle inntrykka og få legge oss ned på graset og kjenne at alt står stille, få prate med familien vår heilt gratis, og ete det ein vil, når ein vil det.

Til dei som har fulgt med oss; håper vi ikkje har skremt nokken med dei fæle reisebreva om spying og havoverfart. Viss det kan vere til trøst så har eg allereide gløymt kor fælt det var, og gledar meg MYKJE til vi kjem tilbake og skal seile vidare mot dei flotte øyene som vi ikkje rakk å besøke i denne omgang. Ett år går fort og vi må nyte dei dagane vi har heime, før vi hiv oss avgårde på nye stillehavseventyr!

-Reidun

Whangarei

Skal vi liksom ha 10 ungar til? Neppe, niks. Stian og eg var smårbarnsforeldre for alvor igår. Til no har vi hatt berre snille og rolige Elia, og tenkte at vi kunne hjelpe desse naboane våre, så dei kunne gjere seg ferdig med pakking og ordning av alt som skal ordnast før dei flyg heim til Nederland i dag. Boaz, Daniel og Joel kom over i båten vår 9.30, og vi passa dei til 17.00. Av desse timane søv dei 3 kvarter... Stian og eg bytta på å passe tvillingane og dei store slåstkjempane våre. Elia og Boaz har etterkvart blitt varme i trøyene og er ikkje alltid like glad i kvarandre;) Daniel og Joel (1-åringane) var derimot mykje kjekkare og leika seg fint i salongen. Good Mood er ikkje så stor, men no vart den veldig liten, då alle desse karane skulle underhaldast. Det morsomaste var likevel når vi gjekk på leikeplassen og folk sperra opp augene av alle ungane våre og den store magen min! Flerie stoppa opp og spurte etter alderen på dei skjønne tvillingane mine;) Stian, Boaz og Elia for høgt og lavt, eg veit ikkje kven som hadde det mest gøy i leikestativa.

No skal vi flytte båten, kjøre den inn på grunna på flo sjø og fortøye den til pålar. Der skal den får stå idag medan det fjørar, så kan vi skifte bunnventil, sjekke skroggjennomføringar og bytte sink. I 21-tida ikveld er det flo igjen, og vi kan gå tilbake til Marinaen. Spennande!

-Reidun